Voorgaande emails 2

He lelijkerds,
Hoe is het met jullie in het grauwe Nederlandse? Het is hier nog steeds een heerlijke +20 graden, maar na 4 maanden vakantie was ik wel een klein beetje verheugd over mijn eerste college afgelopen woensdag. Overigens niks om je over te verheugen want het was saai als hell. (Ik ben al niet zo'n groot internationaal recht fan, maar dat zijn ongeveer de enige colleges die ze hier in het engels geven).
Het is hier daarbij een zooitje ongeregeld. Vaak weet je niet wanneer of hoe laat klassen beginnen en wordt alles je in het eerste introductiecollege verteld. Zo ging ik gisteren naar Eu private law history (sounds exciting, huh?) in de veronderstelling dat dit een wekelijkse klas zou zijn, nee hoor.
Bij binnenkomst werd er door een heerlijke echt oost-europese professor (geruit jasje, goedkope schoenen -een andere docent heeft ook al het volgende gepresteerd: "broek met zakken aan de zijkant," geruit overhemd met korte mouw EN borstzak en gestippelde stropdas) in monotoon tempo een stuk of vijftig thema's voorgedragen waar we ons allemaal voor moesten inschrijven (ik heb het geluk het Nederlands Burgerlijk wetboek vanaf 1990 te mogen analyseren;). Daarna vertelde hij ons dat we allemaal over ons onderwerp een presentatie van 15 minuten moeten geven, maar het was wel een beetje een moeilijkheid wanneer we dat dan zouden moeten doen.
Na een minuut of 5 in zijn agenda gebladerd te hebben en wat gesmiespel met zn onderwijs assistent werd ons doodleuk verteld hij 14, 15 en 16 december een seminar gaf in Boedapest en of we daar dan even heen konden komen, dan konden we het seminar bijwonen en 's avonds de presentaties doen. "Good luck and Goodbye." Iedereen met zn mond vol tanden natuurlijk en niemand weet wat we nou precies moeten doen, maar ja voor 4 ECTs wil ik best 3 dagen naar Boedapest;)

Verder zijn lessen op zaterdag ook geen uitzondering. Het professoren vak betaald nauwelijks en is echt alleen maar een eer dus iedereen heeft er gewoon normaal werk naast. Ook worden er veel internationale professoren voor enkele dagen ingevlogen waar je dan ook voor 3 of 4 credits een weekend les van kan krijgen.

Verder is alles hier eindelijk een beetje gesetteld. Ik zit nu in een groot studentenhuis vrij dichtbij het centrum (in de hoerenbuurt naast de permanente kermis, ik voel me helemaal thuis) en 6 min zonder overstappen naar de uni, niet zoals thuis maar redelijk goed.
Ik deel mijn keuken en badkamer met, waarschijnlijk, een ander meisje, maar die is er nog niet.
Voor de rest zijn het vooral veel Engelsen waar ik momenteel mee omga (heerlijke droge humor) en wordt er elke dag (ongeveer;)) braaf hardgelopen en gezond gekookt (niet helemaal waar...)
Persoonlijk vind ik Erasmusstudenten een beetje een raar volkje. Ze willen alles goedkoop, slechte kledingsmaak (vooral de Engelse en de oost-europese) en kunnen een avond uit zonder te drinken, omdat ze geen geld hebben (van die types die mee uit eten gaan maar niets bestellen, of geen drinken bij hun eten nemen, brrrr) maar ze zijn wel extreem aardig en open en iedereen is constant beste maatjes met iedereen.

Hoewel ik al 1 vijand voor het leven gemaakt heb: ik heb zo'n heel erg nerdie, harry potter-achtig engels vriendje, supergrappig maar zo onaantrekkelijk als de vloer van de tent na briefjesdiner (hoewel ik zelfs daar een keer overheen gegleden ben;)) Een blond scandinavisch meisje is helemaal hoteldebotel verliefd op hem, hij wil alleen seks (waarom weet ik ook niet want qua looks was zij een 6 en hij een 4) maar omdat hij en ik veel samen optrokken ben ik nu natuurlijk de evil witch en mag de hele scandinavische erasmuspopulatie me ook niet (vriendjespolitiek) terwijl ik geen enkele kwade bedoeling heb.
De hatelijke blikken werden op een gegeven moment zo vervelend dat ik bijna voor haar neus met "harry" gezoend had, gewoon om de blik op haar gezicht te zien, maar de 2,5 centimer grote puist met witte kop op zn voorhoofd deed me net op tijd terugdeinzen;)

Ondertussen ben ik nog steeds op zoek naar een goddelijke oostenrijkse skileraar wiens ouders een dik chalet in de bergen hebben en die me uitnodigd voor een romantische kerst bij de knapperende openhaard, maar dat blijft nog even zoeken geloof ik.

Dikke kus
Alexandra