Dobriden (ofzo)

Hallo allemaal,
De afgelopen weken zijn weer voorbij gevlogen. Mama en oma zijn langs geweest, ik ben naar Bratislava en Tsjechië geweest en we proberen nog steeds de eindeloze lijst met alle gave, veel te dure clubs af te werken.
In ieder geval leefde ik in mijn eigen happy bubble in de overtuigen dat alles (ook in Oost-Europa) mooi en goed was en dacht totaal niet na over "de gevaren van de grote stad." Althans tot vorige week vrijdag...
Omdat het Casey's (mijn roommate uit Amerika) laatste weekend in Tsjechië was (waar ze studeerde) vertrok ik met de bus naar Praag. Ik wilde in eerste instantie met de auto maar omdat niemand tijd had om mee te gaan was de bus een stuk goedkoper (28euro retour).
De bussen zijn nogal luxueus, filmpje erin, gratis koffie, thee en warme chocomel (en alle andere drankjes 50cent) en de hele weg wifi. Dus tot zover was ik behoorlijk tevreden met de hele alleen-reis experience.
Bij de grens even gauw een paspoort check (grote enge mannen met honden) en toen via Brno door naar Praag.
Daar werd ik door Casey opgehaald en na een hele dag in de bus gingen we even ergens lunchen met een grote groep Amerikanen. Allemaal erg gezellig en vast plannen gemaakt voor de aankomende avond voordat we mijn spullen in Casey's kamer gingen neerzetten.
Ondertussen was het rond het spitsuur en mega-druk in de metro, maar we sleepten ons naar binnen en ik riep nog "yeah, just feel me up, don't worry that's not rude" toen ik iemand aan m'n kont voelde zitten, maar vervolgens voelde ik ook wat aan mijn tas.
Verbeelding door de drukte, dacht ik uiteraard maar toch voor de zekerheid even de tas gecheckt en "Ja hoor, portemonnee weg!"
Geweldig! Ik zag het hele weekende gelijk in het water vallen want een gestolen portemonnee betekend natuurlijk stress, geen spullen en minimaal 4uur bij de politie. En bovendien was ik zo stom geweest om mijn paspoort in mijn portemonnee te doen ook. (Dit was overigens ook nog eens de eerste keer dat mn paspoort in mijn portemonnee zat want normaal past dat niet maar ik had nu een nieuwe extra grote portemonnee, great!)

Eerst alle pasjes geblokkeerd (waarbij elke medewerker zei "Praag? Zeker gerold in de metro") en vervolgens naar de ambassade gebeld.
Nou weten we natuurlijk allemaal dat velen graag ambassadeur of in ieder geval iets in de richting van internationale betrekkingen willen doen en dat is niet vreemd, want volgens mij doet dat ambassade personeel behalve borrelen en bitterballen eten niet al te veel.
De ambassade in Praag is op werkdagen geopend van 09.00 tot 12.00 en zeker niet in het weekend, dus naar nooddocumenten kon ik fluiten.
Wel wist de man bij het noodnummer te vertellen dat ik MISSCHIEN met een kopie van een paspoort en een aangifte van de politie de grens over kon.
Nou goed, dat waren de fijne zekerheden waar ik het voor de rest van het weekend mee kon doen en anders moest ik tot maandag ochtend wachten voordat ik nooddocumenten aan kon vragen, maar mijn bus ging dus zondag.
Hoewel ik mezelf altijd als redelijk georganiseerd beschouw, ben ik bij lange na niet zo'n doorgewinterde reiziger die kopietjes van alle belangrijke documenten in haar mailbox opgeslagen heeft, dus waar moest ik in vredesnaam een kopie van mn paspoort vandaan halen?! Uiteindelijk Robin van de F gebeld of hij misschien nog een kopie van mijn paspoort had van toen ik daar werkte en dat had ie gelukkig en hij was bovendien zo vriendelijk dat naar me op te sturen. (Nogmaals dank!)

Toen vrijdagavond maar alles van me afgezet en na Casey's diploma uitreiking het nachtleven van Praag ontdekt. Had het idee dat de Tsjechen wat meer open en gezellig zijn dan de Oostenrijkers maar dat kan ook omdat ieder super veel medelijden tentoonspreidde voor "the poor pickpocketed girl." Daarbij is het hier erg gevarieerd en nogal goedkoop (1 club was 8euro entree en de hele avond gratis drinken!!!)

Vervolgens de volgende dag uren naar een politiebureau gezocht (als je politie nodig hebt kun je ze echt nooit vinden) en toen we eenmaal op het juiste adres aangekomen waren bleek het een soort kraakpand te zijn.
Op de echo's van onze trillerige stemmetjes werd niet geantwoord dus we stonden als twee verloren zieltjes in een eng en verlaten pand. Er hing wel een briefje op de deur maar dat was uiteraard in het Tsjechisch, dus de zoektocht gingen verder...
Zelfs nog schreeuwend achter een politie auto aangerend maar ook dat mocht niet baten. Of ze zagen ons niet of ze wilden ons niet zien.
In ieder geval stonden we op een gegeven moment eindelijk voor een gebouw dat mogelijkerwijs wel een politiebureau kon zijn en daar werden we dan ook binnengelaten.
Ik was als eerste aan de beurt en mocht staand aan de balie bij de dienstdoende receptioniste (!) -Waar was het geruststellende kantoortje en de koffie en de thee?- het verhaal vertellen in een mix van gebarentaal, Duits en Engels (Waarom hebben ze nog steeds geen standaardaangiftes waar je alleen de datum en de vermiste spullen op invult) terwijl ze ruziede en met deuren smeet met alle aanwezige nietsdoende, donut-vretende agenten.
Of we vervolgens "even een uurtje" wilde wachten voordat ik een document in het Tsjechisch (weet nu nog steeds niet wat het precies betekend) kon onderteken.
Vervolgens hadden we uitgevogeld dat ik de volgende ochtend op het busstation mijn ticket en de kopie van mijn paspoort zou uitprinten en hoewel we genoeg tijd hadden konden we natuurlijk de internetwinkel niet vinden en was het stress, stress, stress, vooral toen ik het emailbestand van mijn paspoort opende en het een kopie van een VERLOPEN paspoort bleek te zijn!!! AARGH!
Ik had al verhalen gehoord over mensen die gewoon bij de grens achtergelaten werden maar
toch maar de bus in gestapt en met knikkende knietjes gewacht tot het moment waarop de enge mannen met grote honden weer de bus inkwamen.
Gelukkig was het deze keer 1 hele vriendelijke man en mocht ik na een korte les over waakzaamheid in de metro gelukkig wel het vertrouwde Oostenrijk weer in.

So, that's the story about how i lost my faith in Eastern Europe!
Nee, dat is natuurlijk onzin. Dit had ook in Amsterdam kunnen gebeuren alleen had ik dan waarschijnlijk niet mijn paspoort bij me gehad maar daar was het ook niet verzekerd geweest dus elk nadeel heb zn voordeel (of andersom).


xxxx