Ingewikkelde nachtbussen en vervelende Duitsers

Na enkele dringende verzoeken (ok, ok, vooral van m'n moeder) toch besloten om enige reiservaringen uit te wisselen via mijn "reisdagboek." Zoals de meeste weten ben ik uiteraard niet op reis maar aan het studeren in "ganz geil Wien."
Gelukkig is Wenen wat minder saai dan ik in eerste instantie gevreesd had maar dat leidt er uiteraard toe dat het nogal moeilijk is om de voorgenomen 50ECTS voldoende af te sluiten. Niet dat dat verder een probleem is want zoveel punten heb ik bij lange na niet nodig, maar de meeste vakken leken me op het eerste ogenblik zeer interessant. (Hoewel dat na het eerste college ook wel weer meeviel)
De universiteit van Wenen is een van de oudste en grootste universiteiten van Europa. Het onderwijs is echter nogal onconventioneel. Heb al meerdere malen tot 20.00h op school gezeten (in ieder geval een keer in de week) en heb ook op zaterdag al les gehad.
Maar genoeg saai geouwehoer over technische details het gaat natuurlijk voornamelijk om de semi-hilarische, semi-beschamende situaties die hier voorvallen.
Zoals sommige van jullie al weten ben ik nog steeds geen beste maatjes met de scandinavische enclave binnen de ERASMUS-groep en wederzijdse pogingen om verbetering in die situatie te brengen hebben zich nog niet voorgedaan. Nou zou je natuurlijk zeggen dat mijn excommunicatie van de scandinavische gemeente mijn kansen op enige vermaak met appetijtelijke blonde goden nogal verkleint maar niets is minder waar. Het lijkt wel of elk land z'n minst charmante afgevaardigden heeft gestuurd. (Waarschijnlijk de mensen die thuis niets voor elkaar krijgen en geloven meer succes in het buitenland te boeken) Ik blijf erbij dat alle ERASMUS-studenten een beetje maf zijn. (Dat zal dan ook wel voor mij gelden...)

Afgelopen dinsdag gingen we met een paar Engelsen voor de beruchte "2 biertjes" (die hier een gezamelijke hoeveelheid van een liter vertegenwoordigen, fluitjes zijn uiteraard onbekend). De volgende dag hadden we om half 9 klas (zoals elke dinsdag, woensdag, donderdag) en we wilden de laatste metro naar huis nemen: FAIL!
Toen we de volgende dag met opensplijtende hoofden in de les zaten en probeerden te calculeren hoeveel bier precies verantwoordelijk was voor het missen van de halte van de nachtbus (2x, dus 2x terug naar de bar en opnieuw proberen) en dus ook voor het missen van noodzakelijke rust, konden we alleen maar concluderen dat het ergens tussen de rood-wit-blauwe vodkashots en het Duitse Nationale handbal elftal (dat ons VIP-kaartjes voor elke wedstrijd belooft heeft -waarschijnlijk omdat publiek krijgen nogal moeilijk is) die het een idee vonden om voor iedereen champagne te bestellen (oh bubbels) fout gegaan is.

Natuurlijk wordt er ook het een en ander aan cultuur gedaan en zijn Croatia, Slovenia en Slowakia al bezocht. Helaas zijn de entreekaartjes voor musea redelijk kostbaar maar dat werd opgelost met een museumnacht enkele weken geleden: voor 12 euro een museum of zeven gedaan en ga nu alleen nog terug naar diegene die echt goed waren (dat waren er overigens best veel).

Afgelopen zondag voor het eerst met de Duitse mentaliteit ('s ochtends om 6uur opstaan om je handdoek bij het zwembad te leggen) kennisgemaakt.
We hadden het idee opgevat om naar de dierentuin te gaan en hadden precies goed gegokt. Hoewel het kwik de afgelopen week niet boven 7 graden steeg en het sneeuwde en regende, was het afgelopen zondag 20 graden en zonnig.
Nadeel: Heel oostenrijk (inclusief huilende koters uiteraard) was uitgelopen om de nieuwe aapjes te zien. (Heeft iemand zich ooit afgevraagd waarom ouders 3 maanden oude baby's naar de dierentuin meenemen? We zagen een vader met mini-baby bij de leeuwen hele verhalen werden verteld terwijl het kind natuurlijk gewoon sliep.)
In ieder geval waren wij tegen het middaguur nogal hongerig geworden en bezochten het allercharmanste restaurantje in het midden van de dierentuin. Het terras was natuurlijk druk en om mensen niet te ergeren zochten we een tafel uit die bijna wegging en terwijl we op respectabele afstand wachtten tot we plaats konden nemen werden we aan de kant geduwd door een Duitser die gewoon op een van de reeds lege stoelen ging zitten en de tafel voor de rest van de middag claimde.
Ik, gewend aan even boerse en brutale Nederlanders, vertelde hem wat ik ervan vond maar kon me er verder niet al te druk over maken (zover reikt mijn Duits overigens ook niet). Echter ik was met een Engels meisje die van kwaaiigheid bijna uit haar vel knapte (Engelse politeness kan dit soort gedragingen uiteraard niet aan) en zij begint, tegen mij, een hele tirade in het engels over de overeenkomsten tussen de man en het mannelijk geslachtsdeel en andere nogal beledigende eigenschapen.
Engelsen spreken over het algemeen maar 1 taal en kunnen dus bij tijd en wijlen vergeten dat andere mensen vaak naast hun eigen taal ook Engels spreken. Dus, pas toen het hele terras stilgevallen was en iedereen (inclusief obers) ons argwanend aanstaarde, besefte ze dat haar privevoorstelling het hele terras bereikt had. Dit leidde tot een nogal hilarische, supersnelle exit van haar kant en we aten pas enkele uren later bij het betreffende restaurantje.

Ik ga m'n aandacht nu weer even richten op de geschiedenis van het Oostenrijkse Rechtssysteem (nogal dolletjes).
Keep me informed on Dutch Developments!