Nieuw jaar, nieuwe indrukken

Donderdag 5 januari 2012

Inmiddels al bijna een week in het zonnige Curaçao en eerlijk gezegd is alles hier zo chill en relaxt dat het me weinig inspiratie tot schrijven oplevert, eigenlijk wordt ik bij de gedachte alle belevenissen op te moeten schrijven al moe;)
Het gekke is daarbij ook dat bijna iedereen over wie ik mogelijk iets zou willen schrijven dit natuurlijk ook allemaal zelf kunnen lezen, over het algemeen nederlanders zijnde. Sappige roddels moeten dus noodgedwongen tot een minimum beperkt blijven (overigens is er op het sappige roddels gebied ook nog niet heel veel gebeurt).
Om maar bij het begin te beginnen werd ik vorige week vrijdag (na een nogal hectische kerstweek, met laatste werkdag en 40 graden koorts) opgehaald van Hato airport door Lisette (Setje!!!) en m’n nieuwe huisgenoot Eline. Met haar afgeragde witte 4x4 Daihatsu (Sets auto stond zonder accu –overigens ook zonder dak) reden we gelijk naar de Penstraat waar ik mijn toekomstige stulpje voor tweeënhalve maand kon bewonderen. Vervolgens even vlug wat luchtigers aangetrokken en en passant mijn vierde en laatste (op dat moment dronken) huisgenootje ‘Gem/Jammin’ ontmoet en daarna gelijk door de naar de eerste vuurwerkshow (Pagara) die vervolgd werd door een tweede bij de Heeren in Zuikertuintje. Toen kon ik inmiddels echt niet meer (jetlag-wise, maar ook van het zoete Polar en Brightbier) en zijn we lekker naar huis gegaan. Volgende dag weer een druk programma (o.a. koelbox vullen en met gevulde koelbox naar het strand;) en een lange (nieuwjaars) nacht.
De Nederlandse jaarwisseling hier ter plaatse om 19h gevierd bij de Tropen, om vervolgens van etablishement, naar boot (waarop we het nieuwe jaar inluidden met oliebollen) naar kroeg, naar club te gaan en overal alles een beetje meegepakt.
De nieuwjaarsduik wilde we eigenlijk wegens andere bezigheden (aka gillend brak zijn) overslaan, maar we hadden schijnbaar aan enkele (waaronder 1 hele leuke) lieden belooft hier samen doorheen te bikkelen dus toen die ons wakker belden moesten we alsnog binnen 20 minuten op Zanzibar staan. Met Eline’s scheurtalent was dat niet zo’n probleem maar toen we vervolgens de entree af wilde rekenen om het strand op te mogen (dat moet hier eigenlijk overal) was de kaartjesverkoper zo tergend langzaam dat we slechts ternauwernood niet het hele spektakel gemist hebben.
Na deze inspanning was het tijd voor lunch bij Papagayo (dit duurde overigens dik twee uur, maar onze ober was zooooo schattig) en konden we nauwkeurig bijhouden hoe vaak Gerard Joling het nou precies nodig vond om met kreeftenlook het strand rond te paraderen. ’s Avonds nog even het appartement van Set’s moeder bewonderd en de avond afgesloten met zonsondergang en een Reggae bandje in Hook’s Hut.
Maandag 2 januari begon natuurlijk de echte uitdaging; stage in de Tropen! Een uitdaging bleek het inderdaad, hoewel de zaken heel leuk zijn, van geschillen over vakanties die niet doorgingen omdat iemand z’n paspoort niet gecheckt had tot grote land’s zaken en weer terug naar arbeidsrecht met scheldende partijen, waren de mensen wel een beetje ontoegankelijk tot soms ronduit bot. Even wat anders dan ik gewend was en ook zeker even slikken maar een wijze les! Gelukkig werd iedereen wat vriendelijker toen ik m’n eerste proeve van bekwaamheid eenmaal had afgelegd en ik wat woordjes Papiaments had opgepikt.
Verder is het hier helemaal geweldig. Terwijl ik dit tik geniet ik van de zonsondergang op Avilla beach en zit ik me te verheugen op een lekker visbbq’tje vanavond. Ook tussen de middag heb ik weinig te klagen, vanmiddag heerlijk op de oude markt gegeten, maar anderhalf uur is ook genoeg tijd om bij st. Tropez een clubsandwich te pakken en een duik te nemen in de infinitypool met uitzicht op zee. Al met al vermaak ik me hier opperbest. Feel free to join whenever you can!
Bon anja nobo!
Xxx
Lex