Update

Wow, it’s been a while and I am very sorry. Ik heb nog steeds het idee dat de dingen die je hier overkomen bijna niet te beschrijven, en ook moeilijk over te brengen zijn.
Maar om bij het begin te beginnen; het werk op de brouwerij is leuk en wordt steeds leuker, sowieso omdat je steeds meer mensen leert kennen, maar ook omdat m’n project eindelijk een beetje vorm begint te krijgen. Helaas loop ik daardoor wel tegen typisch Afrikaanse problemen aan. In eerste instantie gaat alles hier een voor een, wat betekent dat meerdere bedrijven om een offerte vragen out of the question is. Dit resulteert er in dat Bedrijf A drie weken met de opzet voor een project bezig is en er vervolgens achter komt dat ze niet kunnen leveren, wij daarna verder gaan met Bedrijf B en er uiteindelijk na 5 weken achter komen dat Bedrijf C wellicht toch beter is, waarna we onderhandelingen met Bedrijf B stoppen nog voordat C gecheckt is. Zo ben ik al vanaf mijn aankomst hier bezig met het opzetten van een nationaal draadloos netwerk, wat de hoofdvoorwaarde is voor de start van de roll-out van m’n project, aka alles is vertraagd.
Hoewel dit soms tot enige frustratie mijnerzijds leidt staat dit niet in de weg aan een gemoedelijk vrijetijdsleven. Helaas is Eelco net een week weg, maar we hebben in drie weken samen (en meestal ook met de andere stagiair Lean) bijna alle leuke restaurants van Bujumbura gezien, heerlijk aan het zwembad gelegen, nijlpaarden gespot en wat niet meer. Ook de Koninginnedag borrel met haring en Hollandse garnalen was bijzonder om mee te maken. Net zoals een tripje naar Blue Bay, wat in het zuiden van het land aan het meer ligt. Op de weg ernaar toe werd ons verteld dat er vaste prijsafspraken zijn wanneer je geiten, honden of kinderen doodrijdt die plotseling de weg oversteken maar onze chauffeur deelde gelukkig onze afkeer daarvan en heeft niets geschept. Op de opening van een tentoonstelling voor lokale artiesten ter ere van 50 jaar onafhankelijkheid van Burundi (1 juli) een supermooi schilderij gekregen van Eelco. De schilder werkt vermoedelijk onder de naam Otish, maar het schilderij hangt nog op de expositie dus 100% zeker ben ik daar niet van, wel frequenteert hij, met peroxide blond haar, dezelfde gym als wij, dus lokaal is ie absoluut.
Kortom was het heerlijk om alles met Eelco te doen en te delen en gelukkig komt ie binnenkort terug en kunnen we hopelijk de gorilla’s in Congo bezoeken. (Helaas is het park nu dicht vanwege een rebellengroepering die daar huishoudt.) Maar tot die tijd vermaak ik me opperbest met Lean. Met een boek op het strand ben ik allang blij en af en toe een potje beachvolleybal en een pizzaatje maakt de dag compleet. Verder ga ik braaf mee naar alle Champions League wedstrijden, waar ik gedurende de partij enthousiast het, door deze of gene aangewezen team aanmoedig (zelf heb ik geen verstand van voor we je zou moeten zijn) en na de wedstrijd gelijk vergeet wat ik ook alweer gezien heb. Maar dat zal straks met het EK vast beter gaan!
Gezondheidswise gaat het hier prima. Tot nu toe een volledig weekend me als een uitgewrongen dweil gevoeld na het eten van gedroogde visjes en daar verder een hele week last van gehad, maar toen ik erachter kwam dat deze visjes bereidt worden door ze direct vanuit het meer op een steen in de zon te drogen te leggen (de vliegeneitjes zijn complementary) leek me deze reactie van m’n lichaam al wat minder extreem.
Verder blijft het een grote verbazing dat de mensen zo inventief zijn dat ze 12 kratten bier op hun fiets kunnen vervoeren (moet je in Amsterdam eens proberen), 16 matrassen in hun eentje kunnen dragen, net zoals 10 krukjes, of een volledig twee-persoonsbed en dat over het algemeen allemaal op hun hoofd zodat ze hun handen vrijhouden en meestal ook nog met een lap stof een baby omgewikkeld hebben (in Nederland hebben we daar harnasjes voor a EUR100, maar hier is een handdoek voldoende). Verder zegt een foto meer dan 1000 woorden dus bekijk vooral de foto’s op Facebook en laat je verbazen.